18 april was het weer tijd voor de jaarlijkse Teutoburgerwaldtocht van OWC (Oldenzaal) vanuit Ibbenbühren. Elk jaar zijn er 2 Nederlandse toertochten vanuit deze Duitse plaats. De 2e wordt georganiseerd door CC75 uit Nijverdal en is dit jaar op zaterdag 15 mei (na hemelvaart).
Ibbenbühren ligt op ruim 1 uur rijden vanaf Borculo en de omgeving is er zeer heuvelachtig. Er zijn veel kleine kruipdoor sluipdoor weggetjes die omhoog en omlaag kronkelen. Dan weer met prachtig uitzicht, dan weer holle weggetjes. Achter de top zijn dan weer vakwerkhuizen te vinden, het geheel is bijzonder pittoresk.
Doordat de hellingen vaak steil zijn is het ook nog eens een pittige uitdaging.
De Teutoburgerwaldtocht heeft 2 afstanden: 85 en 110 km. We waren dit jaar met 11 Berkelrijders, een mooie club. Rob reed met de tandem, hij had de stoker ’s ochtends nog “even” opgehaald uit de jeugdherberg. Verderop het bijzondere verhaal van Rob. Van te voren was een autoplanning gemaakt, bij de Rabobank werd die weer gewijzigd en vervolgens waren we snel ter plaatse. We hadden dit jaar niet van te voren ingeschreven en zagen bij de start een enorme rij voor de inschrijftafel. Gelukkig werd die rij heel snel verwerkt zodat we toch maar kort hoefden te wachten. Buiten daarna even alle troepen verzamelen en vervolgens op weg. Nog heel fris, maar heel erg veelbelovend wat het weer betreft. Typisch arm- en beenstukken weer (die ik helaas vergeten was).
Bij Tecklenburg de eerste echte klim en daarna gaat het achter elkaar op en neer. Het is intussen warm geworden: het weer is ronduit schitterend. Wat een dag. Helemaal geweldig.
De koffie is dan ook een zaligheid. Met prachtig uitzicht zitten we heerlijk te genieten.
Rob houdt het met de tandem op de 85 km om niet al te veel achter de rest aan te komen. Hetgeen uiteindelijk toch niet blijkt te gaan lukken want nadat wij de extra lus voltooid hebben komen we hen langs de kant tegen, “rustig” wachtend op de materiaalwagen.
Naar het eind toe wordt het zwaarder. De klimmen blijven maar komen en voorop wordt het groepje langzaam ietsje kleiner. Bij de beroemde watertoren wordt het mij te gek. Toch eindigen we allemaal vlak achter elkaar. Waarna Willie en Geert helaas nog even wachten moeten.
Een bijzonder geslaagde dag, en we kijken al weer uit naar de clubrit Tecklenburg Rundfahrt van CC75 op 15 mei.
[Geert Ribbers]
En dan het ongelooflijke relaas van Rob. Die het geheel, ondanks het fantastische weer, toch helemaal anders ervaren heeft:
“TeTo” afgeleid van TiTo; Today In en meteen Out.
Wat een shitdag. Al om 04.30 uur op en pas om 19.00 uur thuis.
En geen km teveel. Je moet immers zuunig zijn met het materiaal.
En dan laat het je toch nog in de steek. Ketting-/schakelproblemen bij de pauze bleken uiteindelijk niet het gevolg te zijn van een haperende versnelling, maar van een torderende ketting, die bij het overgaan op de klim naar de triple blokkeerde in het frame en derhalve uiteindelijk op de Jägersberg kantelde en onbruikbaar werd.
Geen nood; even OWC bellen -06 83234168- en een Hans Wansink “was answering, but not replying”. Auto en mechanieker waren al onderweg. Perfect toch? Ware het niet dat een uur later een aantal bekende gezichten in Berkelrijderskle(u)ren passeerden en na een half uur nog geen auto met mechanieker verscheen. Maar weer bellen -06 83234168- en voicemail ingesproken en uiteindelijk toch weer teruggebeld worden op de mobiel van een en dezelfde passant. Auto had allang onderweg moeten zijn. Snap het niet? Tja, even later dan toch een personenauto, die enerzijds geen materiaal en kennis had, maar anderzijds ook weer niet berekend was op een tandem. Daar sta je dan. In plaats van de korte route van 85 km te nemen omwille van tevens de groepsgedachte en -vervoer hadden we er amper 58 km opzitten.
Moest Tilburgse Sjaak maar eerst met de autosleutels mee en ik iets later met een (ver-) volgauto met aanhangwagen. Ware het niet, dat dat uiteindelijk de veegauto bleek te zijn, die ook nog eens de pijlen onderweg verzamelde. Kreeg ik toch mooi de gehele –en wat voor een mooie, niet dan- route mee. En enpassant ook nog eens onderweg Sjaak zijn auto inhaalde daar een paar echte Duitsers ooit eens niet alleen de fietsen ”geklaut hatten”, maar ook nog eens wat pijlen te beginnen bij de trekkermanifestatie. Uiteindelijk namen wij het stokje over en kon Sjaak nog net over tijd bij de finish aankomen om de fietsen van Willy en Geert op te vangen. Om ± 15.45 uur mocht ik uiteindelijk arriveren, maar tot overmaat van ramp ook nog eens gedropt werd zonder helm, die in de veegauto achter was gebleven. Zal nu ooit per post worden nabezorgd. De warme douche –gelukkig geen Belgische toestanden; emmertje koud water- nam in ieder geval de eerste frustraties weg, terwijl Twente zijn puntjes gelukkig had gepakt. Net zoals verwacht de godenzonen uit Amsterdam. Over 2 weken volgt dan eindelijk de ontknoping in Breda.
Sjaak om 17.30 in Zutphen op de trein gezet om nadien nog een tweetal solofietsen bij hun baasjes te droppen.
Ppppffff, was me het dagje wel. Maar vooral één om snel te vergeten. Aan het weer heeft het gelukkig niet gelegen. Je hebt gewoon van die dagen, hé.
Aloha,
Rob
