Na een afwezigheid van een jaar was de Mergelheuvelland 2 Daagse weer op de Berkelrijders kalender geplaatst. Er waren 8 of 9 aanmeldingen waarvan er om diverse redenen uiteindelijk 6 overbleven.
Bert van Leeuwen had een leuk hotelletje / groepsverblijf geregeld in Berg en Terblijt voor 2 nachten en iedereen had zelf ingeschreven. Dat laatste is wel belangrijk want het is een erg populair evenement dat elk jaar volloopt. Schrijf je niet van te voren in kun je niet meedoen.
En bevestig je niet je inschrijving via het antwoord-emailtje dan ben je niet ingeschreven en kun je na sluiting van de inschrijving ook niet meer meedoen (zoals een Berkelrijder overkwam).
Berg en Terblijt ligt overigens mooi centraal onder in Limburg. Je kunt op de fiets naar de start van de MH2D (12 km mooie route). En naar Valkenburg is het zelfs maar 4 km.

De weersvooruitzichten waren dit jaar erg goed. Het zag er naar uit dat het een groot feest zou worden. Bert heeft bij het vertrek echter een bedenking: in het zuiden kan het wel eens gaan regenen. Je hebt altijd van die mensen die de sfeer proberen te bederven. Gelukkig ziet de rest het minder somber in. We zijn verdeeld in 3 groepen: Jan-Willem en Arnoud rijden zelf naar het zuiden. En Karel, Marco, Bert en ondergetekende rijden samen. Uit de enorme hoeveelheid fietsmogelijkheden hebben Arnoud en ik gekozen voor 1 keer weg en 1 keer ATB, de andere 4 gaan 2 keer op de weg rijden. Dat betekent dat Arnoud en ik elk 2 fietsen bij ons hebben.
De keuzes van Bert blijken erg beïnvloed te worden door zijn bezorgde eega Mia: "pas op dat je het niet te gek maakt hoor". Bij het vertrek wordt het hem nog eens op het hart gedrukt.
Arnoud en Jan-Willem gaan op vrijdag al op tijd weg. De 4 vertrekken eind van de middag om een uur of 6. In de hoop dan wel in 1 keer door te kunnen rijden. Op de A50 voor de brug van Ewijk is het echter nog erg druk. Dat valt tegen. Vervolgens waarschuwt er een bord dat in het vervolg op de A50 een file staat door een ongeval. De plek wordt ook aangegeven. Wij kunnen er af naar Nijmegen zodat we daar geen last van zullen hebben. Maar gelukkig kent Bert goed de weg: "rij maar gewoon door op de A50 hoor, dan rijden we anders naar Nijmegen". Zodat we even later in de net aangekondigde file staan. Dus Bert, als je weer eens wat weet…
Dat vervolgens ook de beroemde tunnels weer afgesloten zijn maakt dan ook niet meer uit natuurlijk. Uiteindelijk komen we toch wel in Berg en Terblijt en de spullen ophalen kan net zo goed op zaterdag.
Bij het uitpakken van de spullen blijkt dat een tasje van Marco niet meegekomen is: zijn fietskleren, proviand voor onderweg en zijn helm. Nee hè, mijn schuld, van te voren bij mij gebracht en gewoon niet mee ingepakt. Gelukkig krijgt Marco hier een broek, daar een zweethemd en weer ergens anders een shirt. Fietsschoenen heeft hij wel bij zich. In het hotel blijken ze nog een helm voor hem te hebben, krentebollen zijn er ook wel over en daarmee is het opgelost.

Als we op zaterdagmorgen wakker worden en uit het raam kijken blijkt het te regenen. Wel alle… Krijgt die zwartkijker nou nog gelijk ook? Maar gelukkig valt dat erg mee. Op het moment dat we op de fiets vertrekken naar de start is het droog. De weg is maar nauwelijks nat, en het weer knapt alleen maar op. Het feest gaat inderdaad beginnen. Als we bij de tent komen in Libeek hebben we er al een prachtig stuk opzitten. De formaliteiten in de tent gaan razendsnel en in "no time" zijn we op pad. Het is 4 keer 120 km geworden en 2 keer 90 (in het Teutoburgerwoud gingen Bert en Rob nog als enigen op de langste afstand maar na de wijze raad van Mia houdt Bert het in Limburg kort, samen met Jan-Willem).
De route gaat België in. Ze hebben hem voor dit jaar vernieuwd. "nog gemenere, langere en mooie beklimmingen" zoals ze zelf zeggen. En dat blijkt aardig te kloppen. Het is lekker pittig en hartstikke mooi, maximaal wordt het 15%. Arnoud rijdt lek. Niet de enige keer dat weekend zoals later zal blijken.
Op controles is het druk, maar als je in de rij gaat staan voor verzorging blijkt dat het heel snel gaat. Overal hebben ze appelschijfjes (heeeerlijk), bananen en koeken. Erg goed verzorgd.
De route is wel langer dan aangekondigd. Hij kon van te voren al gedownload worden voor de gps en daar bleek al uit dat het 130 zou worden. Maar ze hebben op het laatste moment ook nog wat wijzigen moeten door vergunningproblemen waardoor het nog langer geworden is: 135 om precies te zijn. Plus 2 keer 12 voor ons, dus wij rijden bij elkaar 159 km. Daarbij hebben we 2119 m omhoog gereden. Dat betekent 14,3 m / km. Pittiger dan Amstel Gold Race (13,9) maar minder dan Sean Kelly (17,3).
Terug in de tent in Libeek nemen we het er even van. We gaan tenslotte nog niet terug naar de Achterhoek, we hebben de tijd. Het is er echt beregezellig. Een band speelt de sterren van de hemel en iedereen zit met een drankje te genieten van het prachtige weer. Wat is een biertje dan lekker (ook al moeten we nog 12 km). Als we eenmaal weer aan de laatste klimmen begonnen zijn hebben sommigen toch een beetje last van die lekkere drankjes ….

's Avonds in Berg gaan we eten bij de Griek. Bert en de "Waardin" van het hotel waarschuwen getwee: geen voorgerecht nemen, dan krijg je het niet op. Maar zoals dat gaat hebben de meesten zin in een soepje en tja. Uiteindelijk weet alleen Karel netjes zijn bordje leeg te eten. Toch nog iemand goed opgevoed. Arnoud gaat nog stappen en de rest gaat na nog een drankje in het hotel lekker naar bed. Want het is een Tweedaagse: er komt nog een pittige dag.

Op zondag gaan we met de auto's naar de start. Want we willen douchen na afloop en dat kwam in het hotel niet uit. Bovendien willen we dan wel ook een keer terug naar huis natuurlijk. Bij de start is een tent met douches dus dat gaat mooi.
Arnoud heeft er bijna spijt van dat hij voor de ATB gekozen heeft. Want nu missen we een mooie tocht op de weg. Ja, zeker. Luxe probleem van de MH2D is, dat je altijd hele mooie routes mist omdat je maar 1 ding tegelijk kunt doen. Eigenlijk moet je 4 dagen blijven. Al heel snel na de start komt hij terug van zijn spijt. Want het is zo ontzettend gaaf. Prachtige uitzichten, technische stukken, hele mooie klimmen. Wauw. Je zit nu midden in de natuur. Dat wil je dus ook niet missen. Al gauw rijdt Arnoud lek. Hij blijkt 2 binnenbandjes meegenomen te hebben. Slim.
Er zijn veel steile klimmen en een paar zijn er heel steil. Hier is het dringen geblazen. Men stapt namelijk af. Dat vind ik altijd ergerlijk als ik nog kan fietsen. Maar het blijkt in dit geval wel zo steil te zijn, dat als ik even de ruimte krijg het zelf niet kan maken. Ik moet gewoon afstappen. Alleen een enkeling die nog een stuk lichter kan rijden weet het voor elkaar te krijgen om omhoog te fietsen. Later heb ik de route op mijn computer staan en zie ik dat het hier gaat om 54%. En daarna komt nog een keer 26%. In een ATB parcourse is het vaak steiler dan op de weg, dat is duidelijk.
Net voor we er zijn rijdt Arnoud nog maar een keertje lek. Dan zijn de reserve banden tenminste op. Stel je voor dat je die voor niks meegenomen had.
Maar terug bij de auto's blijk dat ik er ook wat van kan: ik wil terugfietsen naar de douches maar mijn achterband is lek. Precies de auto gehaald, dus ik mag niet klagen.

We pakken de fietsen in en na een lekkere douche gaan we weer op huis aan. Dit keer zonder files. Om nog maar eens te onderstrepen wat een mooi weekend we gehad hebben.
Fantastisch. Volgend jaar weer (wat mij betreft).

[Geert Ribbers]